Albatros D.V Γερμανικό μονοθέσιο μαχητικό-αναγνωριστικό

To Albatros D.V του Robert Thelan πρωτοπέταξε με τη μορ­φή πρωτοτύπου στις αρχές της άνοιξης του 1917 και αποτε­λούσε εξέλιξη του παλαιότερου και ασθενέστερου Albatros D.III. Διατάχθηκε αμέσως η μαζική παραγωγή του και οι παραδό­σεις στις μονάδες ξεκίνησαν τον Μάιο.

Παρά το γεγονός ότι το D.V παρέμεινε σε υπηρεσία μέχρι το τέλος του πολέμου, ποτέ δεν στάθηκε αντάξιο των προσ­δοκιών των πιλότων οι οποίοι περίμεναν σημαντική βελτίωση σε σχέση με τον πρόδρομό του. To D.V απέκτησε από την αρχή την κακή φήμη ότι διέθετε ε­λαττωματικές πτέρυγες, κάτι που ανέκυψε από σειρά αστο­χιών μετά από παρατεταμένες βυθίσεις. Το πρόβλημα υπήρχε όντως, όπως σε πολλά αερο­πλάνα της εποχής, αλλά ξεπεράστηκε αργότερα στο ενισχυμένο D.Va.

To Albatros D.V, D2129/17, που ανήκε στη Jasta 4, αιχμαλωτίστηκε. Εδώ το βλέπουμε με βρετανικά σήματα έτοιμο για δοκιμές.

Τα αεροσκάφη αυτού του τύπου δεν έλαβαν μέρος στη σφαγή του «Ματωμένου Απρίλη» του 1917,

καθώς εντάχθηκαν αργότερα στην υπηρεσία.

Ταχεία παραγωγή

Οι μοίρες καταδιωκτικών (jasta – Jagdstaffel) παραλάμβαναν αε­ροσκάφη με τέτοιο ρυθμό, που μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου ο αριθμός των D.V που υπηρε­τούσαν στο μέτωπο είχε φτάσει τα 424. Τον Μάιο του 1918, καταγράφηκε ο μεγαλύτερος αριθμός από D.V και D.Va. που ανέρχονταν πλέον σε 1.117.

Προκειμένου να επιτευχθεί η κατασκευή της ημιαυτοφερόμενης ατράκτου, που θεω­ρείται από τις πιο αεροδυνα­μικές του πολέμου, χρησιμο­ποιήθηκαν στην εσωτερική δομή του καλουπωμένα κό­ντρα πλακέ και διαδοκίδες από έλατο. Επάνω σε αυτές στερεώνονταν επιφάνειες απο κόντρα πλακέ, το οποίο είχε διαμορφωθεί με ιδιαίτερη φροντίδα για να εφαρμόζει ά­ριστα. 0 κινητήρας Mercedes, που τοποθετήθηκε από την αρχή, ήταν τελείως σκεπα­σμένος. Στη συνέχεια, όμως, αφαιρέθηκαν τα καλύμματα, ώστε το επάνω τμήμα του να ψύχεται καλύτερα εκτεθειμέ­νο στον αέρα.

To D.V παρουσιάστηκε με στόχο να αντιστρέφει την τύχη των Γερμανών, λόγω των προ­βλημάτων που αντιμετώπιζαν με την εμφάνιση των θαυμά­σιων βρετανικών S.E.5 και γαλ­λικών SPAD. Ωστόσο, ο συν­δυασμός αριθμητικής υπερο­χής, ανώτερων συμμαχικών αε­ροπλάνων και συνεχώς καλύτε­ρων Βρετανών και Γάλλων πι­λότων δεν τους επέτρεψε ποτέ να ανακτήσουν τον έλεγχο του αέρα. Παρ’ όλα αυτά, στις πε­ρισσότερες από τις 80 μοίρες που τάχθηκαν προς υποστήριξη της γερμανικής επίθεσης του Μαρτίου του 1918 υπηρετού­σαν ακόμη αρκετά D.V και D.Va.

Ασσοι των Albatros

Μεταξύ των διάσημων πιλότων που πέταξαν με το αεροσκά­φος συγκαταλέγονται οι Manfred von Richthofen, Eduard Ritter von Schleich (αρ­χηγός του Jasta 21), Hans- Georg von Der Osten (Jasta 4), Bruno Loerzer (Jasta 26), Karl Thorn (Jasta 21), Hermann Goering (Jasta 27) και Hans Joachim von Hippel. To D.V της Jasta 5 με το οποίο πετούσε ο τελευταίος είχε ως έμ­βλημα έναν κόκκινο δράκο. Στη διάρκεια παρατεταμένης βύθι­σης, οι κάτω πτέρυγες του αε­ροσκάφους του έσπασαν, αλλά τελικά ο πιλότος κατάφερε μια ανώμαλη προσγείωση και επέζησε ώστε να διηγηθεί την ιστορία.